ON MNIE PRZYTULA NIEUSTANNIE...

Są dni, kiedy czujemy się straszliwie samotni, wydaje nam się, że idziemy przez życie solo, bez wsparcia, bez miłości…

Często bywa tak, że gubimy swoją świadomość, albo nie wiemy jak ją zachować. 

Jak zachować świadomość? – Obdarzjamy nią innych, nie nawracając, ale dając przykład. Bądźmy w ich życiu źródłem miłości, jaką jest Bóg. Ponieważ to, czego użyczysz drugiemu, użyczasz sobie, gdyż wszyscy jesteśmy jednym.

„Czyń drugiemu tak, jakbyś chciał, żeby Tobie czyniono”

Był czas, kiedy bardzo potrzebowałam Bożego wsparcia. Uwikłana w niezbyt kolorową rzeczywistość, szukałam drogi…Dokąd? Szukałam odpowiedzi na wiele pytań…Czułam samotność, mimo, że wokół mnie kłębiły się tabuny ludzi. Jakaś taka przygnębiająca codzienność, sprawiała, że jedyne co odczuwałam, to bezsens życia, bezsens istnienia- zerowa motywacja do czegokolwiek…Marazm…A w głowie nieustanie wypisywałam natarczywą myśl – „Po co to wszystko?”, „Po co to wszystko?”  

Gdy nad ranem otworzyłam oczy i bezsensownie rozejrzałam się dokoła zrozumiałam, że w dalszym ciągu jest do dupy i ani odrobinę lepiej…W ciszy wypowiadałam słowa: – Boże, jeśli naprawdę jesteś, uczyń coś, abym mogła Ciebie poczuć, abym mogła uwierzyć, że naprawdę jesteś… Po twarzy spływały mi łzy, łzy bezradnosci i bezsilności...

Po chwili poczułam wszechogarniające ciepło i jasność, które otuliły mnie jakby szalem…Ktoś…może coś przytulało mnie do siebie. Czułam jak wtapiam się w to „ciało”, jak dopasowuję się do jego ciepła i miękkości. Po chwili dominowała jedność, połączona z radością, spokojem, przyjaźnią, zaufaniem…Błogość, przecudowna błogość – wszystkie najwspanialsze uczucia tego i nie tego świata... Pragnęłam aby ta chwila trwała wiecznie, bo czegoś równie pięknego nie przeżyłam jeszcze nigdy. Nigdy dotąd nie czułam się tak bezpiecznie i tak dobrze.

Co to było? Nie śmiem nawet tego wypowiedzieć, bo i po co? W każdym razie było to coś, co sprawiło, że chce mi się żyć… Ilekroć wracam myślami do tego „czegoś” to czuję ciepło, ktore rozlewa się w moim sercu…

Wiem... Teraz wiem, że Bóg przytula mnie nieustannie, jest obok, o krok…W każdej chwili, kiedy się uśmiecham…Tak zwyczajnie jest ze mną… I nie  mają sensu nawoływania, bo nie ma takiej potrzeby, On zawsze jest blisko...