Stare przeminęło, a nastało nowe...

Świat pełen jest grzeszników, każdy człowiek już rodzi się z grzeszna naturą, a duchowa śmierć jest powszechnym stanem świata. Jedynie odrodzenie czyni nas całkowicie sprawiedliwymi. Jednak myśląc o odrodzeniu zaczynamy się wahać i zastanawiać jak to jest możliwe. 
Nowe narodzenie ma czynić nas świętymi? 
W czasach, gdy świętość zarezerwowana jest tylko i wyłącznie dla tych, którzy cierpieli dla Ewangelii, dokonywali cudów, albo przypuszczalnie osiągnęli wyższy poziom moralny niż przeciętny "Ktosiek" ?
Zdecydowanie wolimy nazywać siebie wiernymi, chrześcijanami czy też ludźmi zbawionymi. A przecież określenie " święty " oznacza uświęcony lub oddzielony, przeznaczony dla Boga. 
Dlaczego taką trudność sprawia nam przyjęcie swojej świętości  (sprawiedliwosci)?
 Przecież Bóg używa tych właśnie określeń, mówiąc o tych, którzy są w Chrystusie. 
Być może dzieje się tak dlatego, że zdajemy sobie sprawę z naszych niedociągnięć i porażek, dlatego jest nam trudno czuć się dobrze, używając tych słów w odniesieniu do siebie. 
Kiedy pojawiamy się na tym świecie, nasz akt urodzenia oznajmia, że pochodzimy z rodziny Adama, z urodzenia i  z natury, a to oznacza, że jesteśmy duchowo martwi. 
Przez upadek Adama i Ewy, rasa ludzka, począwszy od pierwszych potomków, rodziła się duchowo martwa, a tym samym oddzielona od Boga. 
Przeważnie nie zdajemy sobie sprawy, z tego iż w żaden sposób nie uda nam się samodzielnie sprawić,  abyśmy duchowo ożyli. 
Możemy starać się zmienić nasze postępowanie, ale żaden wysiłek nie uwolni nas z przynależności do rodu Adama i nie sprawi, że będziemy odtąd należeli do Chrystusa. 
Adam został stworzony na Boże podobieństwo, ale synowie Adama urodzili się podobni do swojego ojca. 
Grzech Adama przyniósł potępienie dla nas wszystkich i sami nie możemy tego zmienić. 
Jezus powiedział Nikodemowi, że każdy człowiek tak naprawdę potrzebuje ponownie się narodzić. 
Jezus nie mówił, że Nikodem ma bardziej się postarać, aby polepszyć styl swojego życia. Tu nie chodzi o poprawę zachowania przystrojoną przeważnie w religijne piórka. 
Jezus pokazuje, że Bóg chce zmienić naszą naturę. 
Skoro rodzimy się niejako w Adamie, musimy urodzić się w kimś innym, aby nastąpiła autentyczna zmiana. 
"Bo jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostają ożywieni" 1 Kor 15:22 
Kiedy przyjmujemy Jezusa, to nie oznacza to przyjęcia pewnej doktryny  i nie chodzi tylko o to, że w nagrodę wstąpimy do nieba. 
W chwili, kiedy dana osoba składa swoją ufność w dzieło dokonane przez Chrystusa, przechodzi swojego rodzaju operację. Kiedy otrzymujemy zbawienie, zostajemy wyciągnięci z rodu Adama i przeniesieni do rodu Chrystusa. Bóg wkłada nowego ducha do naszego wnętrza. Duchowo rodzimy się na nowo. Nasze stare "ja" zostaje wymazane.  W naszym duchu jesteśmy nowym stworzeniem. 
To Bóg zmienił naszą duchową lokalizację,przeniósł nas z miejsca w Adamie do miejsca w Chrystusie. 
Z powodu naszego początkowego umiejscowienia w Adamie, byliśmy tacy jak Adam. 
Przez umiejscowienie nas w Chrystusie, stajemy się tacy jak Chrystus. Otrzymujemy duchowe życie i stajemy się sprawiedliwi w oczach Boga. 
Jesteśmy połączeni ze zmartwychwstałym Chrystusem, który dzisiaj zasiada po prawicy Ojca.
"On nas wraz z Chrystusem przywrócił do życia i wraz z Nim umieścił nas na wysokościach nieba" Ef 2:6 
Nie pogrążajmy się zatem w naszej niskiej samoocenie,  radujmy się z faktu, że zostaliśmy cudownie oczyszczeni w Chrystusie. Cieszmy się, że odzyskaliśmy relację z Ojcem, bezpośrednią relację. 
Pamiętajmy też, że istotą Ewangelii jest to, iż  Jezus Chrystus uczynił nowym stworzeniem każdego,  kto w Niego wierzy. Stare przeminęło, a nastało nowe. 
Od tej pory Słowo Boże będzie nas przemieniać. 
Od złego do dobrego, od słabości do siły, od niepokoju do pokoju. 
Słowo pozwoli nam przemienić naszą duszę i odnowić nasz umysł, abyśmy umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, a co nią nie jest, aby w pełni korzystać z Bożego błogosławieństwa.